නිසල රැයකදී සසල වුනි මගේ හිත,
නැවතුනෙමි සදාකාලිකවම ඔය අහිංසක දෙනෙත් අභියස,
ඒ සොඳුරු දෙනුවන් දුටු විටම වැටහුනෙමි මට අහිමි බව,
කල්ප කාලයක් පෙරුම් පිරූ නිසාවෙන් සැබවින්ම....
මට අහිමි නිසාවෙන්, දුක වාවාගනු බැරිව ඉකිගසා හැඬුවෙමි.
නමුදු.....
අහිමි වග දැන දැනත්, මම නුඹට ආදරෙයි පෙරසේම.
0 comments:
Post a Comment